هو الصمد

چای تازه دم كرده نيز ...
موجي گرم در خون ...
هوا بس ناجوانمردانه گرم است.
وگر دست محبت سوی دلم گرفته بود
ایتطور نمیسوختم

گفتم عاشق شوم خوب میشوم
الان نمیدانم بهترم یا بدتر
شاید هنوز تب دارم که هذیان میگویم

هو الصمد...

امشب شب آخر آخرین امتحان جامع است جدا از خوب دادن و بد دادن امتحانات تمام می شود با همه سختی ها، البته که ممکن است باز تکرار شود انقدر حالم بد بود از در اتاق خواستم رد شوم به بارفیکس اتاق طنابی آویزان شده یک لحظه فکر کردم چه خوب است اگر سرم را درونش بگذارم میدانم که می توانستم انجام دهم خدا روبرویم بود که نگذاشتحالا شب آخر است این امتحان های کاغذی مهم است اما نه انقدرها مهم همه تلخی هایی بود که همراهش کرد، میدانم که بعد از امتحان کار سخت تری باید انجام دهم همین اضطرابم را بیشتر می کرد این روزها که تمام شد حتما بعد از این هم میگذرد توکل بر خدا  هو الصمد...ادامه مطلب

جایت که نا مشخص باشد درست مثل یک قطعه پازلی که هر جای شکل می خواهی قرار بگیری زائده ایی اجازه نمیدهد یا گوشه تو گیر می کند یا گوشه بغلی تا جایت را پیدا نکنی همین است 

می خواهد در خانه باشد اداره باشد یا....لبه اضافی کار خودش را می کند

ان شاالله زودتر پازل زندگیتون تو جای خودش قرار بگیره 

 

هو الصمد...

دیگه واقعا احساس می کنم این ویروس بازیش گرفته انگار شش هام با بدمینتون اشتباه گرفته هی از این یکی میره اون یکی یک لگد میزنه بعد آن طرف، به هر حال به خوابام و دعاهام حتی زیارتهام که نگاه می کنماحساس می هو الصمد...ادامه مطلب

اگر بر سردی زمستان و شکنندگیش دوام نیاوری

هیچ گاه زیبایی بهار و باروری تابستان را نخواهی داشت

هو الصمد...

دلم برای خودم سوخت زیاد هفته های اول اسفند تنها جایی که جدی در مورد کورنا حرف میزدم اینجا بودترس و نگرانی را که در چشم نزدیکانت می بینی دیگر نمی توانی حال بدت را به آنها بگوییمحل کار هم که بدتر است هم هو الصمد...ادامه مطلب

باز باران با ترانه با گوهرهای فراوان می خورد بر بام خانه

یادم آرد روز باران گردش یک روز شیرین 

شاد و خرم همچو آهو میدویدم از سر کوه 

تکرار شعرهای کودکی یادت می آورد 

که کودکیت راست بود 

 

هو الصمد...

صدای باران از پشت پنجره می آید

هوا آنقدر سرد است که پتو با پر کاه چندان فرقی ندارد

دلم و حتی مغزم یخ زده اند نه از سرمای هوا!

از بس هوا ناجوانمردانه سرد است اما این هوا کجا و آن هوا کجا

سردی دلم برای رفتن دلگرمی است و یخ زدگی مغزم از گردش افکار پریشان 

فکرم این است تو را خواهم دید بالاخره امروز نه فردا و همه وقایع را با تو مرور خواهم کرد از اضطراب رفتن سردار تا هزار یک دغدغه دیگر 

اما مغزم یخ میزند وقتی میدانم خانواده شهید مدافع فقط یک سنگ قبر دارد

هو الصمد...

او سردار بود 

شهید بود

مالک بود

سرباز بود

هرچه بود امروز رهبر کشورش برایش اشک ریخت با اشک گفت ما از او بدی ندانیم سه بار تکرار شد سه بار، نائب امام زمان این را برایش گفت و اشک ریخت......

اشکی که پشت خیلی ها را لرزاند

هر چه بشود پدر نباید چشمانش گریان شود بچه ها پاهایشان که هیچ 

قلبشان می لرزد

وارزقنا شهادت فی سبیلک

پشتت که به خدا گرم باشد سردار دلها می شوی 

تمام ائمه را زیارت می کنی 

و تویی که به خاک می گویی چه زمانی اجازه دارد دربت بگیرد

هو الصمد...

دراز کشیده ام، نمیدانم خودم سنگین ترم یا قفسه سینه ام 

همان قدر که بلند شدن سخت است بالا و پایین رفتن این دنددها هم سخت 

البته هیچ کدامشان از کله شقی ام سخت تر نیست

همه میگن کرونای قمی داری و من فقط لبخند میزنم 

و نگفتم که حتی دکتر هم گفت 

اگر من بیفتم همه دوروریهایم که نزده می رقصند 

و حالا حتی توت خشک را هم شسته اند که مبادا کرونایی باشد 

برگ خزان می شوند 

فعلا تحمل می کنم این سخت نفس کشیدن ها را تا خدا چه خواهد

فقط هم کلاسی ام گاهی پیام میدهد بهتری دکتر

 

هو الصمد...